در جستجوی حکمت؛ حلقه مفقوده طبابت امروز

سالها دل طلــب جـــام جم از ما میکرد                                                وان چه خود داشت ز بیگانه تمنا میکرد گوهری کز صدف کون و مکان بیرون اسـت                                                        طلب از گمشــدگان لــب دریا میکرد مشـکل خویش بر پیــر مغـــان بردم دوش                                                       کـو به تاییـــد نظر حل معــــما میکرد دیدمش خرم و خندان قـدح باده به دســت                                                       و انــدر آن آینه صد گونه تماشا میکـرد گفتم این جام جهان بین به تو کی داد حکیم                                                       گفت آن روز که این گنـبد میـــنا میکرد بــی دلــی در همـه احوال خـــدا با او بود                                                        او نمیدیدش  و از دور خدا یــا میکرد این همـه شعــبده خویش که میکرد این جا                                                     سامری پیش عصـا و یــد بیضا  می کـرد گفــت آن یار کز او گشت ســر دار بلنـــد                                                           جرمش این بود که اسرار هویدا میکــرد فیـــض روح القــدس ار باز مــدد فرمایــد                                                      دیگران هم بکنند آن چه مسیحا  میکــرد گفتمــــش سلسـله زلف بتان از پــی چیست                                                               گفت حافظ گله ای از دل شـیدا  میکرد